Gevonden

Daktnight trippelde ront, Darknight heeft geen roedel en is op zig zelf, Maar ze is zwak op dit moment dan.
Darknight zocht naar een prooi lucht, maar er was niks in de buuurt, dus liep ze maar veder.
Op geven moment klon het geluid van een berekent takje, 'Hallo!! is daar iemand?' ze was angstig en voelde zig niet op haar gemak. Toen viel een zwarte schaduw haar aan. Ze gromde en beed van zig af. De zwarte scaduw gooide haar tegen een boom aan, en een hard gekrijs van pijn schoot door het hele woud. Darknight probeerde weg terennen, en het lukte haar, haar snel hijd was amper bij te houden. Maar ze was wel zwak en zoe bloede vreselijk, haar rug deet heel erg pijn, dus besloot ze te gaan liggen.. Haar zwak hijd liet haar in slaap vallen een hele diepe slaap, en de geur van bloed heerste door eht bos. Darknight kon wel dood bloeden.

Toen Cirno het bos in rende rook ze alleen maar verbrand hout, heel anders dan de rots lucht die hing in de zwevende rotsen.Toen ze rook voor een prooi rook ze bloed, veel bloed.
Ze draaide haar goede oog in de richting van het bloed en zag een zwarte teef liggen bloed stroomde uit haar wonden, Cirno legde haar staart op de ergste om het te stoppen. Het werkte hlaf en Cirno legde er maar wat blaadjes en mos op. Ze moest en zal de teef redden.

Ray liep de struiken uit met een kille grijns op zijn gezicht. Hij rook bloed. Hij voelde pijn. Hij hield van bloed en pijn. Hij hield ervan om wolven te zien lijden. Hij keek weer richting Cirno en liep op haar af. Hij duwde haar weg. "Wegwezen mormel" Zei hij walgend. Hij keek weer naar de andere zwakke teef. Hij wou haar meer pijn zien lijden. Hij ontblote zijn tanden en liet een harde grom horen. Hij beet de zwakke teef hard in haar poot. Hij proefde haar bloed in zijn mond. "Opstaan zwakkeling. En vecht" Zei hij zo kil hij kon. Deze teef was zwak. Maar dat boeide hem niet. Hij bleef grijnzen en had er plezier in om een wolf te zien peinzen. Al lang had hij dit niet meer gezien. Hij moest er dus weer lol mee maken. Hij trok de zwakkeling omver en smeet haar een andere richting uit. Daarna richte hij zich op Cirno. "Wil je ook?" Hij liep kil op haar af en greep haar vast. Hij slingerde even met haar en daarna liet hij haar los. Hij liet haar vallen. Even beet hij Cirno nog na in der maag. Maar niet al te hard. Hij zou straks wel harder bijten. Eerst zien of deze wolf in staat is om te vechten. Dan kon hij meer lol maken en had hij een reden om die wolf hard te bijten. Hij gromde. "Vecht of sterf" Was een van de enigste dingen die hij nu uit kon spreken. Hij keek weer naar de zwakke wolf. "En jij! Nu opstaan of ik bijt je dood!" Hij grijnsde bruut. HIj was nu in zijn element. Hij had plezier hierin. Hij had er plezier in om een wolf te bijten. Hij wou ze meer pijn zien lijden. hij wou ze zien wegkruipen van de pijn. Nog een keer grijnsde hij. Daarna sloeg hij met zijn nagels tegen het gezicht aan van cirno. "VECHT! zei ik!" Hij bleef de 2 zo kil mogelijk aankijken. Zijn plezier kon niet op. Hij bleef grijnzen. Nog even en hij kon eindelijk weer vechten. En dan zou hij ze laten zien hoeveel ze voor hem moesten vrezen.

Cirno voelde de klauwen en tanden van de reu, en ze waren pijnlijk. "Durf je wel, zwakkere wolven aanvallen." gromde ze "kun je zo laag zinken?" ze sprong op de reu af en beet in zijn nek. Ze was kleiner en waarschijnljk zwakker. Maar ze gaf niet op. "laat ons met rust, ga anderen pesten!" ze hoopte dat haar dreiging goed over kwam. Ze beet nog even in de teu's nek en liet toen los