2 bruute ogen verschenen in het duister. Een grijns met een rij witte tanden verscheen. Een duistere wolf met een kille blik liep langs de grotten. Het was ray. Hij was allang opzoek naar een eigen gebied. Dit hier was perfect. Dit gebied zou hij wel willen hebben. Hij plaste tegen een boom aan. Vanaf dit moment zou dit zijn territorium zijn. Hij maakte alles bij de grotten als zijn territorium. Een wolf die hij zou komen liep uiteraad gevaar. Met een kille grijns liep hij een grote grot in. Hier was nog niemand geweest. Overal waren ingangen. Overal. Hij liep naar recht en toen naar links. Toen hij viel kwam hij tegen een geheime deur aan. Hij maakte de deur open en liep naar binnen. In het midden zweefde een bol. De bol zag er duister uit. Het was zeker weten de bol der duisternis. Dit zou hij eeuwig koesteren. Hij keek richting de bol. De bol zweef nog steeds in de lucht. De bol gaf duister licht. Hier kon je nog beter zien dan in de grot. Deze kamer mocht niemand ontdekken. Maar dan ook niemand. Hij liep weer terug naar de geheime deur die hij vreemd genoeg dit keer wel zag. Hij liep de geheime kamer uit en liep geheel terug. Hij spitste zijn oren en snoof in de lucht. Wolf. Hij rook een geur van een wolf. Niemand mocht hier meer komen. Hij gromde. HIj ontblootte zijn tanden en keek kil richting een struik. Hij zag de schim. De schim stond daar in de struik. Hij sprong richting de schim en viel hem aan. Hij beet in zijn nek en duwde hem naar een open plek en bleef hem kil aankijken "Wat doe je hier mormel!" Sprak hij kil uit. Hij zou zo iemand kunnen doden. Deze wolf had geen recht op leven. Maar hij had wel een rede nodig. "Ik vroeg je iets, mormel!" Hij spugde het woord mormel zo uit. Hij keek sarcastisch naar de wolf. Hij zette een stevige poot op de borst van de wolf. "Ben je je tong verloren ofzo?!" Hij gromde en trok zijn bovenlip op. Hij zou iemand zo willen doden. Hij wou bijten en hard ook. "PRAAT WOLF!" Zei hij geergerd. Deze wolf kon hij zo aan. Dat wist hij nu wel. HIj keek kil in de ogen van de wolf. De wolf leek eruit alsof hij zijn tong was verloren. Hij gromde nog steeds en bleef op zijn borst staan. "Als je nu niks zegt dood ik je" Hij wou nu nog niemand doden. Hij hield ervan om iemand angst aan te jagen. Daarom kon hij beter vechten en wonden aanbrengen dan doden. Hij zou deze wolf leren hier niet meer heen te gaan. Een rij witte tanden liet hij zien. Zijn tanden waren vlijmscherp. Hij zette even zijn tanden in de nek van de wolf en schudde even om een wond aan te richten. Het bloed in zijn mond smaakte heerlijk. Hij had ernaar gesnakt. Zijn pupillen werden kleiner. Hij had bloed geproeft. Nog even en hij zou de wolf zefls willen doden. Nee hij wou de wolf zien lijden en pijnlijk weg zien kruipen. Hij owu de wolf een lesje leren die hij nooit zal vergeten.
Portal 
Index 
