Toon jezelf!

De gespierde paarse poten van Kelis zette zich stug voort terwijl haar staart dominant heen en weer zwiepte. Haar grijs/lila kleur deed veel wolven denken dat ze een watje was. Domme wolven.. De slimmere onder hun wisten wel beter. De wolven die goed waren opgevoed hadden een idee wie ze was. Haar witte horns waren slordig achter haar hoofd neergezet terwijl haar witte haren een lichte gloed afgaven.
Met haar zwarte neus snoof ze even de geur van dood en verderf op, die hier dik hieng. Ergens binnenin haar sprak die geur haar diep aan. Ze was van plan dit seizoen een roedel te stichtten. Echter moest ze daarvoor wel familie hebben. Het zou immers een familie roedel worden. Waar het een gewoonte was dat een broer zijn zus dekte, terwijl ze daarbuiten een partner had. Echter baarde ze zich ietwat zorgen hierbij. Als ze een pup kreeg die de Fury niet had, zou deze de roedel uit worden gehaald. Maar, hoe kon je je eigen pups dat aandoen? Of eigen pup, voor hetzelfde geld.
Diep in gedachte liep ze verder, totdat een geluid haar uit haar gedachtes haalde. Het gekraak van een tak. Met een felle beweging draaide ze zich om en gromde laag. Een rij witte tanden werd zichtbaar met een bijna turquoise tong die er net uitstak. 'Toon jezelf.' eisde ze. Ze was geen zwakkeling, en hierbij niet van plan zichzelf zomaar gewonnen te geven aan een of andere zwakkeling die dacht haar te kunnen verslaan. No way.

[Enkel ik, Zixone & Faita]

Zixone's donkergrijze vacht bewoog zich soepel voort tussen al dat donker van het zwarte woud, hij was nauwelijks te zien. Zijn gele ogen staarden kil voor zich uit, ookal was er maar een zichtbaar, en zijn lange oren vingen elk geluidje op dat er maar was. De grote gespierde poten die zijn masieve lichaam moesten dragen zette hij zorgvuldig en geruisloos neer terwijl hij zijn tocht verderzette. Dood en verderf was het enige wat je hier rook en het beviel hem wel. Zijn staart stond dominant in de lucht en de vacht daaraan bewoog ritmisch heen en weer met zijn passen. Nog een geur drong zijn neus binnen en een rij witte tanden kwamen tevoorschijn. Even leek het alsof zijn ogen begonnen te gloeien. Hij versnelde zijn pas en achtervolgde de geur. Zijn schouderbladen kwamen bij elke stap een seconden omhoog, om bij de volgende stap van zijn andere poot weer omlaag te gaan. Plots liep een schim voorbij, die Zix herkende aan haar grijze/lila-achtige vachtkleur. Zijn grijns werd beter en voor een moment wou hij gemeen lachen, alleen hield hij zich in. Dat zou zijn aanwezigheid verklaren. Zo stil mogelijk achtervolgde hij haar, hij had zijn ogen gesloten omdat hij haar toch blindelings kon volgen dankzij zijn goede neus.. Plots draaide de wolvin zich met een ruk om en ze gromde laag. Diezelfde rij witte tanden lichtten op uit het duister evenals zijn ogen. 'Kelis.' Zixone liep naar haar toe en grijnsde. 'Lang geleden zusje.' mompelde hij waarna hij met zijn staart heen en weer zwiepte.

Kelis' ogen waren niet zichtbaar door het gloeiende haar rond haar gezicht. Diezelfde gloed volgde tot haar schouderbladen waar het afhaakte. Ze leek daardoor deels op een hyena, omdat ze die manen had. Ze gloeide lichtjes terwijl haar turqouise tong deels uit haar bek kwam. Dat was niet moeilijk, omdat een hele rij witte tanden zichtbaar waren.
Haar ogen vielen op een rode haarbos terwijl ze de geur lichtjes begon te herkennen. Al snel bevestigde haar gedachtes zich toen een stem haar naam zei. 'Kelis.' sprak deze terwijl een grijze reu van tussen de bomen uitstapte. Zijn rode haar en gloeiende ogen waren iets wat ze goed genoeg herkende. 'Zixone.' sprak ze met een lichte grijns rond haar bek, terwijl haar staart dominant heen en weer zwiepte. Ze had hem al een tijd niet gezien. Uzo Island was niet erg .. Ja, om het zomaar te zeggen 'bewoond'. En het was een groot eiland. Een heel groot eiland. 'Lang geleden zusje.' stal Zixone haar de woorden uit de mond. Hij had deze woorden gemompeld, zoals gewoonlijk.
'Inderdaad broertje.' ze zette de nadruk op haar eindletters 'tje'. Ze was namelijk drie minuten eerder geboren, wat ze er graag even diep inwreef. Maar Zixone kon daar tegen. Het gebeurde immers al sinds zijn zesde maand. Hij kon heus wel tegen een plagerijtje.

Zixone trok droog een wenkbrauw op toen ze zijn naam met een grijnsje uitsprak. Ze was nog geen haar veranderd. 'Inderdaad broertje' Zix rolde met zijn ogen. Dát was ze dus nog niet vergeten. Hij ging zitten en keek haar aan. Al vanaf zijn zesde maand begon ze met het woord 'broertje', en alleen maar omdat ze eerder uit hun moeder werd geperst dan hij. Hij maakte een beweging met zijn hoofd, zodat de rode lok voor zijn ogen aan de kant ging. Het hielp echter niet, want de lok vloog gelijk weer voor zijn oog. Hij keek even naar een kraai, die een eindje verderop op een tak was gaan zitten, en knikte er respectvol naar. Al vanaf hij de eerste keer buiten was geweest hadden ze hem gevolgd. Alsof hij een soort aantrekkingskracht op ze had. Hij richtte zijn blik weer op Kelis en grijnsde zijn tanden bloot. 'Vertel eens zusje, wat heb je hier allemaal gedaan en wat ben je zo nog van plan hier te doen.' Zixone zou alles en iedereen die hier kwam de stuipen op het lijf jagen, ze vermoorden of ze net zo lang pestten totdat ze depressief werden. Hij grinnikte even bij die gedachten en wachtte toen weer op het antwoord van zijn zus. Eigenlijk leken ze helemaal niet op elkaar van uiterlijk. Hij was donkergrijs met een rood/zwarte haardos, waarop een rode gloed lag, zijn oren waren véél groter dan die van haar en zij had hoorns. Iets wat hij niet had, ookal was hij gelukkig met zijn veel te scherpe en grote nagels aan zijn grote poten. Hij schudde even met zijn kop en merkte dat de lok voor zijn ogen nu heel verkeerd lag. Met een droge uitdrukking likte hij aan zijn poot, waarna hij die over zijn haar liet glijden.

Zixone rolde met zijn ogen bij haar 'broertje' wat Kelis uitermate amusant vond. Ze giegelde eventjes en zette zich toen - net als haar kleine broertje - neer op de grond. Ze vond het geweldig dat zij er eerder uit was geperst dan Zixone. Ze was immers als eerste eruit geperst van hun allen. Alleen was haar andere sibling kwijt. Haar lievelings sibling notabene. Niet dat ze niet van Zixone hield ofzo. Maar Faita was toch anders. Faita was net als haar een teef, en ze hadden al van jongs af aan een boontje voor elkaar. Ze leken meer op elkaar dan zij en Zixone.
Zixone was heel anders. Zij was immers zelf vele malen mooier dan hem, maar dat wederzijds.. Zij had een witte haarbos met een witte gloed - die eigelijk rond haar gehele lichaam ging - terwijl Zixone een rode haarbos had met een licht rode gloed. Hij had van die belachelijke reuze poten met die grote nagels eraan, terwijl zijzelf belachelijk grote tanden had die nog scherper waren dan die van Zixone ook.
'Ik heb weinig gedaan. Rondgezworven I guess.' zei ze rustig met een lichte grijns die rond haar bek krulde. Ookal zat ze nu dan, haar staart zwiepte nog altijd een tikkeltje dominant heen en weer. Zij was immers de grote zus. 'Ik wil een roedel beginnen. Een familieroedel. Waar het normaal is dat de broer zijn zus dekt om enkel wolven te krijgen die The Fury beheersen, maar dan nog een partner buiten dat hebben.' legde ze toen met een kleine glinstering in haar ogen uit. Dat was haar plan, en daar zou ze zich aan houden ook.

'Wat giechel je?' mompelde hij terwijl hij zijn zus met opgetrokken wenkbrauw aankeek Hij schudde bedenkelijk met zijn hoofd. Zijn zus vond zich zoveel beter dan hem, omdat ze eerste was, daarna kwam Zixone en daarna Faita. Kelis en Faita waren altijd al twee handen,.. of nouja, twee poten op een buik geweest en Zixone stond daarbuiten. Hij was meestal alleen, en hield zich bezig met het vermoorden van insecten, die vele malen groter waren dan de insecten in het 'gewone' wolven-land. Hij zuchtte even en vervolgde met zijn verleden voor ogen te halen. Als pup had hij altijd al een voorliefde gehad voor de dood. Alles wat toen nog kleiner was dan hem vermoorde hij, terwijl Kelis en Faita samen speelden ofzo. Hij had al een aantal keren gemerkt dat Kelis zich beter voelde dan hem, op het gebied van uiterlijk, maar dat boeide hem niet. Zij was nou eenmaal een teef en zag er graag goed uit, terwijl hij een rue was en het hem niet uitmaakte hoe hij erbij liep.
Hij tilde zijn poot op en keek er even naar. Hij sloeg zijn nagels uit en peuterde een stukje van zijn laatste prooi uit zijn tanden vandaan. Toen zijn zus begon over haar toekomstje luisterde hij. 'Ik wil een roedel beginnen. Een familieroedel. Waar het normaal is dat de broer zijn zus dekt om enkel wolven te krijgen die The Fury beheersen, maar dan nog een partner buiten dat hebben.' Zijn ogen werden groter en hij keek zijn zus aan. 'Bedoel je dan dat ik... jóu moet dekken?' Zixone trok een vies gezicht en stak zijn tong even uit zijn bek. Wat zou het raar zijn om Kelis te moeten dekken .. Bah! Hij schudde verwoed met zijn kop en staarde toen weer naar de grond.

'Niks niks.' zei Kelis toen met een lichte grijns. Ze ging rustig met haar voetkussen over de donkere aarde terwijl haar andere poot op de grond bleef staan. 'Ik vind het gewoon leuk dat ik eerder geboren ben.' dacht ze toen bij zichzelf en wist nog een giegel in te houden.

Kelis keek eventjes om naar Zixone die weer eens insecten zat te doden. Faita mompelde eventjes wat onverstaanbaars terwijl Kelis knikte. Ze verdwenen samen een donker bos in, waar Zixone dacht dat ze aan het 'spelen' waren. Evenals hun ouders. Maar wat zij niet wisten, was dat ze oefende op The Fury. Na enkele tellen gloeide Kelis haar ogen op na beledigingen van Faita, waarnaar Faita maakte dat ze wegkwam. Het was een kwestie van minuten of het leek of er oorlog was geweest in het gebied. Faita riep haar naam enkele keren wat haar uiteindelijk deed kalmeren. 'Dat was goed Kelis!' zei Faita terwijl ze haar pootje tegen een zwarte boom aanzette. Die haalde ze er echter snel af omdat het ding heet bleek te zijn. 'Nu jij Faita.' giegelde Kelis enthousiast.
Na een paar uur in het bos te zijn geweest en dingen te hebben vermoord - inclusief dingen groter dan hunzelf, met gebruik van The Fury - kwamen ze vrolijk giegelend het bos uit. Zixone rolde met zijn ogen en Kelis stak haar tong uit. Die had geen idee wat ze uitspookte.

Een kleine glimlach krulde rond Kelis' bek. Hij zou eens moeten weten. Terwijl hij insecten zat te doden oefende Kelis en Faita op The Fury. Ze kon het nu oproepen wanneer ze wou, iets wat zelfs hun ouders niet hadden gekunt. Ze hield van haar broer, maar hij onderschatte haar. Maar ooit zou hij erachter komen waar ze wel niet toe in staat was. 'Bedoel je dan dat ik... jóu moet dekken?' sprak Zixone waarnaar hij een vies gezicht trok. Meteen veranderde Kelis' gezicht naar een ietwat beledigde uitdrukking. 'Ben ik zo lelijk ofzo?' gromde ze laag, maar met duidelijke belediging in haar stem. 'En wie zei dat JIJ alfa werd? Tegen die tijd heb ik wel een partner. En de pups die The Fury niet beheersen, worden simpelweg verwijdert.' zei ze met een kleine grijns rond haar bek.

Hij rolde met zijn ogen, toen Kelis zei dat ze om niks giechelde. 'Doe nou niet alsof je beter bent dan mij, doordat je eerder geboren bent. gromde hij in gedachten naar haar toe. Hij wou de woorden uitspreken maar hij slikte ze in. Hij draaide zijn oor even naar achter toen hij daar een geluid hoorde, maar hij focuste zich er niet op. Zixone stond weer op en ijsbeerd even, Kelis leek toch in gedachten verzonken te zijn. Hij zwiepte met zijn staart en gromde even kort. Voor kort keek hij weer naar Kelis, die nog steeds in gedachten verzonken was. Hij drukte zijn poot in de modderige ondergrond en zuchtte, waarna hij weer ging zitten op een afstandje van zijn zus, die plots weer tot leven was gekomen. Hij keek geamuseerd naar haar uitdrukking, waarvan hij afleidde dat ze beledigd was. 'Ben ik lelijk ofzo?' De geamuseerde grijns op Zix's gezicht werd groter. 'Nogal.' de uitdagende toon in zijn stem zou haar zeker niet ontgaan. Zijn enige zichtbare oog lichtte even op, terwijl hij zijn zus aankeek. 'En wie zei dat JIJ alfa werd? Tegen die tijd heb ik wel een partner. En de pups die The Fury niet beheersen, worden simpelweg verwijdert.' Hij grinnikte. 'Zusje, wie zegt dat ik alfa WIL zijn? Ik kan ook evengoed zeggen dat ik jou niet dek, en dan kan je je Fury pups wel vergeten.' Hij was ondertussen weer opgestaan en stond nu keurig rechtop, en zijn staart zwiepte dominant heen en weer. Zijn zus zou waarschijnlijk nu op hem uitvliegen maar dat intereseerde hem niet.

Er verscheen een brede grijns rond Zixone's bek wat Kelis deed opstaan. Haar nekharen gingen wat overeind terwijl de gloed rond haar lichaam aannam. 'Nogal.' sprak hij met een uitdagende toon, die Kelis in haar borst stak. Een witte rij tanden werd zichtbaar en haar tong stak ietwat waarschuwend uit. Haar oren waren inmiddels tegen haar hoorns aangelegd terwijl ze haar gloeiende nagels in de grond stak. 'Ga niet te ver,' sprak ze waarschuwend, op zo'n toon waardoor Zixone zou weten dat het menes was. 'Zusje, wie zegt dat ik alfa WIL zijn?' en hierbij rolde Kelis met haar ogen. Haar staart zwiepte dominanter heen en weer dan anders en stond hierbij dus ook wat hoger in de lucht. 'Jij. Jij vroeg of je mij moest dekken, wat erop wijst dat jij dacht dat je alfa zou worden.' zei ze met een lichte grijns, maar haar blinkende tanden bleven zichtbaar. Na deze jaren zou Zixone moeten weten dat ze hem kon verslaan. Maar hij moest haar weer onderschatten. Hij was altijd al een naive ziel geweest. 'Ik kan ook evengoed zeggen dat ik jou niet dek, en dan kan je je Fury pups wel vergeten.' Kelis gloed begon te verminderen terwijl een glimlach op haar bek krulde. Ze begon uit het niets te lachen, wat al snel een schaterlach werd. Voor enkele tellen stond ze daar, bijna te huilen van het lachen. Maar al snel veranderde haar houding en zette ze zich weer normaal op. 'Oh, broertje. Your killing me,' zei ze terwijl ze nog even na grinnikte. 'Je weet toch dat de helft of drie kwart van het nest gevuld zal worden met pups die The Fury wel beheersen? Bij de geboorte weet een moeder instinctief welke pups the Fury beheersen en welke niet. Ik kan die die ze niet beheersen uitplukken, en deze 'verwijderen'. Ik heb jou toch niet nodig voor Fury pups?' zei ze gevolgd door een kleine nagiegel. Zij? Zixone? No way.

Faita liep met grote passen door het zwarte woud. Haar snuit had ze in de lucht gestoken en ze snoof de geur van dood op. Heerlijk. Ze grauwde van plezier en stapte over een zwarte boomstam heen. Hij was helemaal zwart geblakerd door de grote brand die hier vroeger was geweest. Triest dat er misschien slechte wolven waren gestorven hier, hun soort zou worden uitgeroeid. Ze haalde diep adem en ving een bekende geur op tijdens het lopen. Kelis? dacht ze. Was het werkelijk mogelijk dat haar zus hier was? Ze bleef even verlamd staan en kraste met haar poot over een andere verbrandde boomstam en sprong er met een sierlijk boogje overheen. ‘Kelis.’ fluisterde ze zacht. Ze stak haar snuit weer omhoog en snoof nog dieper in. Zixone? dacht ze. Ze kreeg een grote grijns op haar snuit en tuitte haar lippen bedachtzaam. Nu was ze wel nieuwsgierig genoeg om een kijkje te nemen. Misschien had ze haar familie eindelijk weer gevonden. Ze begon over verschillende stammen te springen en rook in een roes weer de geur van dood en brand, heerlijk. Ze ontweek verschillende bomen handig en kwam uit achter twee bomen die tegen elkaar waren aangevallen. Ze zag twee gestaltes tegenover elkaar staan en hield haar adem in, het was werkelijk Kelis! En Zixone was er ook nog bij. Ze grijnsde breed en in het donker kon je haar hoektanden zien glimmen, ze zorgde voor de perfecte evil grijns. Ze stapte achter de bomen vandaan en bleef een eindje voor haar twee familieleden staan. ‘Wel .. hallo lieverds.’ antwoordde ze sarcastisch. Ze keek naar Kelis en kwispelde met haar staart. ‘Ik stoor toch niet?’ vroeg ze droogjes.

Zixone grijnsde toen een witte rij tanden zich zichtbaar maakten. De waarschuwende toon in Kelis' stem liet hem grinniken. 'Zusje toch.' begon hij, ookal kwam hij niet verder. 'Jij. Jij vroeg of je mij moest dekken, wat erop wijst dat jij dacht dat je alfa zou worden Hij lachte vals. 'Zusje zusje toch, ik dacht helemaal niet aan het alfa zijn, ik dacht alleen maar aan het feit, dat jij mij uitlegde dat de broer de zus dekt en naar mijn weten ben ik je enigste broer. Het woord alfa was toen nog niet uit mijn bek gekomen.' Hij keek kort naar haar gloeiende nagels in de grond en grijnsde. Plots barstte ze in lachen uit en Zixone keek haar droog aan. Wat was er zo grappig dat ze zo hard moest lachen? Hij wachtte tot ze uitgelachen was en keek haar toen raar aan. 'Je weet toch dat de helft of drie kwart van het nest gevuld zal worden met pups die The Fury wel beheersen? Bij de geboorte weet een moeder instinctief welke pups the Fury beheersen en welke niet. Ik kan die die ze niet beheersen uitplukken, en deze 'verwijderen'. Ik heb jou toch niet nodig voor Fury pups?' Zixone trok zijn wenkbrauw op en keek haar even nietsbegrijpend aan. 'Je legde me net duidelijk uit dat het een familie roedel zou worden, waarbij ik jou zou moeten dekken. Ik denk dat allen jij, ik en Faita het Fury-gen dragen in heel dit eiland en ik ben je enigste broer.' alweer zei hij die zin. Hij schudde even met zijn kop en keek op toen hij een sarcastische toon hoorde. 'ugh' mompelde hij. Nu Faita in de buurt was zou het zeker op een wedstrijdje bekvechten aflopen waarbij zij twee zouden winnen. Tuurlijk, ze waren de beste maatjes en hij stond erbuiten. 'Hallo Faita.' mompelde hij droog waarna hij zich omdraaide en aanstalte maakte om weg te gaan. Hij had totaal geen zin in een familie bij eenkomst. Misschien zou hij wel naar zijn schip gaan om daar wat rond te hangen.

'Zusje zusje toch, ik dacht helemaal niet aan het alfa zijn, ik dacht alleen maar aan het feit, dat jij mij uitlegde dat de broer de zus dekt en naar mijn weten ben ik je enigste broer. Het woord alfa was toen nog niet uit mijn bek gekomen.' een kleine glimlach verscheen op Kelis' bek terwijl haar nagels zich wat dieper in de grond zette. Haar oren waren nog altijd ietsje omlaag gezet. 'Dan ben jij hier de sukkel, niet ik Zixone.' ze zei het op rustige toon terwijl haar staart dominant heen en weer zwiepte. Zixone trok droog een wenkbrauw op toen ze het uitlegde over de pups. 'Je legde me net duidelijk uit dat het een familie roedel zou worden, waarbij ik jou zou moeten dekken. Ik denk dat allen jij, ik en Faita het Fury-gen dragen in heel dit eiland en ik ben je enigste broer.' en opnieuw begon die schaterlach weer. Niet alleen haar manen deden men denken dat ze een hyena was, blijkbaar. Dat vervaagde alweer terwijl een enkele traan op de grond viel van het lachen. 'Zixone, jij bent zo vermakelijk.' zei ze giegelend. De gloed rond haar lichaam was alweer tot normale stand, aangezien ze helemaal niet meer boos was. Het feit dat Zixone het nog niet begreep deed haar opnieuw glimlachen. 'Luister, waarneer ik gedekt word door een reu die het Fury gen niet in zich heeft, krijgt de helft van het nest - de pups dus - the Fury. De andere helft word vermoord omdat die de Fury niet hebben.' legde ze uit zo sloom als het kon, wat de indruk gaf dat ze het tegen iemand had met een hersensachterstand. Ze proestte het weer uit van het lachen, totdat Zixone wat mompelde. 'Eh?' vroeg ze verward terwijl ze zich naar links draaide.
Meteen werden haar ogen enkele millimeters groter en haar staart begon te kwispelen. Haar oren waren ietsjes omhoog gegaan uit enthousiasme waarnaar een witte rij tanden zichtbaar werd. Dit keer krulde het wat omhoog en maakte een glimlach. 'Faita!' gilde ze enthousiast en zette zich naar haar toe. Ze ging met haar snuit even door de vacht van Faita als begroeting. 'Faita, Faita. Lang niet gezien.' zei ze met een glimlach. Het boeide haar niet wat Zixone dacht, en dat hij aanstalte maakte om weg te gaan. Toch draaide ze zich om. 'Wel wel kleine broertje. Bang om een potje te bekvechten?' zei ze met een lichte grijns. Ze hielden beide van hun broertje, maar een keertje plagen was ook nooit weg.

'Doe niet alsof ik stom ben.' sist hij haar toe, nadat ze haar uitleg zo sloom mogelijk had gedaan. Hij gromde laag en drukte zijn nagels in de grond. Niet veel later had Kelis, Faita ook opgemerkt. Haar stemming veranderde meteen en haar staart begon te kwispelen. Hij rolde met zijn ogen en keek beiden voor kort aan. Kelis begon te vertellen dat ze Faita al lang niet meer gezien had en Zixone zette een paar stappen richting 'verdwijning', totdat hij de stem van Kelis weer hoorde. Hij rolde met zijn ogen en keek haar recht in haar ogen aan. 'Nee, ik ben helemaal niet bang. Niet van jou of niet van Faita. Ik heb alleen geen zin in jullie 'oh-wat-ben-ik-blij-je-weer-te-zien' gedrag.' Hij richtte zijn blik weer naar voren en zette nog een paar stappen, op een traag tempo. Hij was er zeker van dat Faita er ook nog wel wat achteraan zou plakken. Hij keek met een geïrriteerde blik naar een kraai en gromde, zodat deze zou opvliegen. De kraai bleef echter zitten en Zixone rolde met zijn ogen. Zelfs die beesten waren niet meer bang voor hem. Zixone was dan wel een gevreesde wolf, vroeger misschien, maar nu hadden zelfs de kraaien geen bang meer van hem! Hij schudde verwoed zijn hoofd, liet zijn haar nu voor beide ogen hangen en verdween tussen de schaduws, op weg naar zijn schip.

[uit]

Faita keek naar Zixone die haar verschijning zichtbaar niet op prijs stelde. Ze rolde met haar ogen en keek vrolijk naar Kelis die door haar vacht heen ging, ze deed even later hetzelfde en luisterde naar wat ze tegen Zixone zei. 'Broertje lief kan niet op tegen ons. Wat zielig nou.' zei ze. Ze grijnsde en kwispelde met haar staart, de geur van dood en vederf kwam weer haar snuit binnen. 'Zixone, doe is niet zo bang.' riep ze hem achterna. Ze zag hem verdwijnen tussen de schaduwen en gromde inzichzelf. 'Nou, wat een hartelijk welkom zeg Kelis.' zei ze. Ze wist dat als haar broertje langer was gebleven het op bekvechten was uitgelopen, maar het was als een soort plagerijtje. Ze maakte een soort 'hmpf.' geluidje en richtte zich weer tot Kelis. 'Keelis! We hebben elkaar té lang niet gezien! Ik was je kwijt, doe me dat nooit meer aan! Ik kan niet zonder je!' zei ze opgewonden. Ze grijnsde haar tanden bloot en schudde met haar witte haren, ze zaten wat in haar gezicht. Ze stak haar snuit in de lucht en keek weer even naar de richting waar Zixone was verdwenen, 'En? Was het een leuk gesprek? Ik had zeker nog even moeten wachten voordat ik tevoorschijn kwam.' zei ze. Ze perste haar lippen tot een strakke streep en keek naar de grond waar nog een paar dorre bladeren lagen. Ze kraakte zo heerlijk onder je poten, alsof je op kleine geraamtes stapte die allemaal braken onder de enorme kracht van je poot. De kraai was bij Faita en Kelis gebleven en bekeek hen met een schuine kop. Hij fladerde met zijn zwarte vleugels en het leek alsof hij hen weg probeerde te jagen. 'Rot op.' brieste Faita terwijl ze een stap in zijn richting zette. De kraai stapte niet achteruit maar bleef als een soort standbeeld staan. 'Pas op, ik stuur Kelis op je af hoor.' grauwde ze. Ze zakte door haar poten en bracht haar kop dichterbij die van de kraai. 'Pokke beest.' snoof ze. Ze stapte nog een keer naar voren en haalde uit met haar klauw. De kraai belandde een eindje verdrop in het jonge gras en was helemaal verward. 'Wauw, dat ik dit nog eens mag meemaken, een kraai die zich voordoet als ridder. Geweldig.' zei ze sarcastisch. Ze rolde met haar ogen en wendde zich weer tot Kelis, ze bleef haar nieuwsgierig aanstaren en kon niet wachten een heel gesprek met haar zus te beginnen. Kelis was alles voor haar.

'Broertje lief kan niet op tegen ons. Wat zielig nou.' sprak Faita met een grijns waarnaar ze haar staart kwispelde. 'Dat hoefde je niet meer te melden. Weet ie zelf ook wel.' sprak Kelis met diezelfde grijns en ook haar staart begon te kwispelen. Zij had een pluizige staart terwijl de staart van Faita uit kleine ijzeren delen was opgemaakt. Dat kon behoorlijk 'auw' doen als je met haar vocht. Gelukkig deed ze het zelf niet vaak, vechten met Faita. 'Zixone, doe is niet zo bang.' riep Faita Zixone achterna die besloot in het bos te verdwijnen. De lafaard. 'Laat maar Faita.' sprak Kelis waarnaar ze zich omdraaide. 'Het zit in zijn aard.' ze zette haar kont neer op de grond en keek verwachtingsvol naar haar zusje. 'Keelis! We hebben elkaar té lang niet gezien! Ik was je kwijt, doe me dat nooit meer aan! Ik kan niet zonder je!' ze had aan haar verwachtingen voldaan. Haar enthousiaste stem deed haar staart weer wat vrolijker kwispelen. 'Jij mij kwijt? Nee, ik was jou kwijt! En ik kan ook niet without joe.' zei ze terwijl ze haar snuit nog een keer in haar zusjes nek deed. Ze ging achteruit en keek even naar Faita. Ze schudde haar cremekleurige haren uit haar gezicht. Kelis was inmiddels wel gewend aan die vervelende haren die in je ogen zaten. 'En? Was het een leuk gesprek? Ik had zeker nog even moeten wachten voordat ik tevoorschijn kwam.' sprak Faita over Zixone en haarzelf. Zij en Zixone, een gezellig gesprek? Sindsdat Zixone blijkbaar niet meer tegen een plagerijtje kon, best. 'Hmpf, nee. Hij's soms zo'n chagrijn.' gromde ze binnensmonds. Zixone was niet echt iets waar ze zich in wilde verdiepen. Hij was zo.. zo... vreemd. Hij joeg op diertjes en deed niet eens zijn best om een legende van hem te maken.

Faita luisterde naar Kelis en glimlachte, Zixone werd langzaam verledentijd van het gesprek. Ze bestudeerde haar zus en bleef schaapachtig naar de pluizige staart van Kelis staren. Van uiterlijk verschilde ze wel wat maar verder waren ze precies twee poten op een buik. Ze grijnsde toen Kelis haar snuit weer in haar vacht duwde en gaf haar een lik. Haar staart zwiepte heen en weer in sieriljke bogen. Ze hoopte niet dat Kelis haar een lik gaf, het was een soort slangen tong die je liever niet tegen je aanhad. Ze luisterde naar wat haar zus nog meer te zeggen had en begon als een malloot een rondje te lopen. Haar klauwen zakte steeds diep weg in de grond en er zat al snel veel aarde tussen. 'Soms? Hij is áltijd een chagrijn. Altijd al geweest hé.' zei ze. Ze bleef vlak voor Kelis stil staan en keek naar Kelis's witte haren die voor haar ogen hingen. 'Misschien moet je vragen of Zixone je haar wilt afbijten. Of is hij daar te slap voor?' vroeg ze sarcastisch. Ze was altijd al een beetje een sarcastische kut geweest. 'Gaan we jagen? Gaan we wat doen? Ik kan niet langer stil blijven staan!' riep ze uit. In de verte hoorde ze vogels opstuiven en er verscheen meteen een glimlach rond haar snuit. Haar stem aws dus kil genoeg om vogels weg te jagen. 'Het is hier zo verlaten trouwens, ik heb geen enkele arme stakker rond zien waggelen hier.' zei ze. Ze schudde even met haar kop en schudde haar haren daarbij wat naar achteren, achter haar oor ... die ze nooit kon buigen.