Nieuw

Angel was net aangekomen in dit gebied. Haar poten deden van al het lopen. Haar reis duurde lang, al een paar weken. In die tijd had ze amper wat gegeten of gedronken. Ze wankelde op haar poten, langzaam ademde ze uit. Ze ging zitten en legde haar staart om haar achterpoten. Een soort gefluister klonk achter haar. Haar hart begon sneller te kloppen en met een angstige blik keek ze snel achter zich. Er waren alleen bomen en planten om haar heen. Dit stelde haarniet gerust, ze had ooit wel eens gehoord van pratende bomen en planten. Sommige zeiden dat ze leefde, eigenlijk had Angel dit nooit geloofd. Ze zeiden wel meer gekke dingen... Plotseling voelde ze een tikje op haar rechterschouder. Het voelde net aslof haar hart uit haar borst zou springen, zo hard klopte het. Ze keerde haar kop naar rechts en zag een boomtak naast haar bewegen. Haar hart begon iets langzamer te kloppen, maar een gevoel van angst overspoelde Angel nog steeds. Ongemakkelijk liep Angel door. De snelheid van haar hartkloppingen werden weer normaal. Het gefluister was er nog steeds maar maakte haar niet meer zo heel erg angstig. Ze begon nieuwsgierig de omgeving in zich op. Het gefluister klonk nu alleen als achtergrond geluid en de takken en planten die misterieus bewogen zorgde voor een aparte sfeer. Doordat de bomen zo dicht op elkaar stonden zorgde dat bij Angel voor een veilig gevoel. Ze zuchtte kort uit en keek nieuwsgierige met haar gifgroene ogen rond, en haar hart klopte nog steeds sneller dan de haar normale snelheid van hartkloppingen...

Shade rende hard over het gras landschap en haar poten vlogen onder haar uit en ze leek soms de grond helemaal niet aan te raken. In de verte kwamen de bomen van een groot bos snel dichterbij. Toen Shade de boosgrens berijkte stopte ze met rennen. Langzaam betrat Shade het bos dat zachtjes leek te gloeien of deed de zon dat die op het mos scheen die op de bomen groeide? Kop schuddend liep Shade verder tot ze een eindje gelopen had en een zachte stem achter zich hoorde. Niet goed horend wat er gezegd werdt draaide Shade haar kop om, maar er was niemand te zien. Ze kenden het eiland niet en hun bewoners, maar dit was niet normaal. Angst nam bezit van Shade en ze begon hard te rennen harder dan ze was aan komen hollen. Schuw om zich heen kijkend zocht ze een uit weg, want het geluid bleef haar volgen.

Ik zal er aan denken.

Het geluid van ritselende bladeren en plantjes overstemde het gefluister van de bomen en platen. Angel legde haar oren plat in haar nek, schuw kromp ze een beetje in elkaar en keek ze om haar heen. Ze zag nog steeds alleen bomen en planten, ookal werd het geluid van de voetstappen harder. Angel kneep haar ogen half dicht en tuurde in de duisternis. Haar nieusgierigheid had weer eens gewonnen van haar angst. Met snelle passen bewoog ze zich naar het wezen toe dat zich ook voortbewoog in dit bos. Angel ging rechtsaf bij een dikke bom, kroop onder bewegende takken door en zag in haar ooghoek iets bewegen. Het bewoog anders dan de planten en bomen, het leek meer op een lopen wezen. Angel schraapte wat moed bij elkaar en liep op in een sluiphouding naar het wezen toe. Het begon vorm aan te nemen, en de vorm van een wolf werd zichtbaar. Angel zuchtte, haar angst werd al een stuk minder en nieuwsgierig keek ze door de bosjes naar de wolf...

Shade rende nog steeds voorwaarts en sprong over een dikke boomwortel, maar haar afsprong was verkeer gemaakt en ze bleef met een van haar achterpoten achter de boomwortel hangen en Shade viel lang uit. Al om rollend kwam Shade tot stil stand, maar het gefluister was even gestopt. Alsof het wat er ook gefluisterd had was geschrokken van haar val. Shade werkte zich overeind en keek naar de dikke overmaatse boomwortel die een beetje naar beneden bewoog. Verbaasd kijkend naar wat er gebeurde liep ze voorzichig er naar toe en snuffelde eraan. Als of haar snorharen de barst kietelde trok de wortel zich terug. 'Wat voor een bos is dit?' vroeg Shade mompelend en draaide zich om. Toen haar blik de bewegende takken vingen was ze totaal verrast. Het gefluister zwelde weer aan en Shade was er niet meer bang voor. Shade liep rustig een paar stappen en zag nog een paar bomen bewegen.